22 Ağustos 2012 Çarşamba

Başlıksız...

İçim yanıyor, öyle bir acı ki...

28 Ağustos Cumartesi, Heybeliada'da keyifli bir aile buluşması, kahkahalar, eski hikayeler, 30 sene önce küçük bir kağıda yazılan ama cüzdanımdan hiç çıkartmadığım şiiri paylaşmamla mutluluk ve hayretle parlayan gözler...çok güzel bir gündü...güzel bir gün sona ererken mutlu bir kucaklaşma, öpücük ve sade bir ''görüşürüz''...işte hepsi bu...

Pazar günü yorgunluktan bitap halde uyuklarken 2 kısa telefon görüşmesi...işte hepsi bu...görüşürüz...

ama bir daha görüşememek, bir daha göremeyeceğini bilmek, sesini duyamamak...bir daha ''efendim güzel kızım'''la cevaplanmıyacak olan o telefon....Ne büyük kedermiş, günlük hayat akıp giderken, o çok sevdiğin dünyalar tatlısı biricik babişkomun hayattan uzaklaştığını yaşamak. Gün içinde işindeyken, dostlarında sohbetteyken içindeki kederinin hain bir düşman gibi pusuda beklediğini bilmen,eşe dosta aktarmak istemediğin üzüntü ve kederini içine atıp, bağırarak ağlamak isterken kendini tutmak zorunda kalman...bazen bir şeye güldüğünde kendini suçlaman, yemek yerken artık onun yiyemeyeceğini düşünüp boğazının düğümlenmesi, sevdiği bir şarkıyı duyduğunda göz yaşlarının nerde olduğundan umarsızca dökülmesi, oyun oynarken yaşaran gözlerle karşılaşan minik oğluşuma anlatmaya daha gücüm olmadığından şaşırıp kalması..


İŞTE HAYAT BU NE YAZIK Kİ!...O çok sevdiğin artık YOKKEN yaşamaya çalışmak.


 02 Ağustos 2012 saat 15:35 de doktorun başını iki yana sallamasıyla her şey sona erdi...

5 Şubat 2012 Pazar

Yine mi Hastalık...

Artık yeni yıla hastalıkla girmelere başladık neler oluyor:) İlk önce yılbaşı gecesi kıvranan eşim en nihayet dayanamayıp acile gitmeyi kabul ediyor ve gider gitmez hemen yatırıyorlar ve sonrasında 5 günü hastanede geçiriyoruz.Alpella olayın ciddiliğinden bi haber dedesine gideceği için ne kadar mutlu...Ufaklığımdan bir hafta ayrı kalıyoruz.Babamız iyileşince hemen oğluma koşuyorum.Allah ayırmasın, nasıl özlemişiz birbirimizi, nasıl sarılıyoruz nasıl öpüşüp koklaşıyoruz...Gece yatarken sarılıp sarılıp annecim seni çok seviyorum demeleri ...ağlasam mı gülsem mi bilemiyorum.Bu kadar mı sevilir bir evlat, herkesten bu kadar mı korumak istenir.

Neyse, derken 1 hafta geçmeden bıdıkcan ateşleniyor ama ne ateşlenmek.2 gece sabahlara kadar 39-40 derece ateş bitmek bilmiyor.Minik kuzucuğum baygın yatıyor gözlerini açamıyor..Derken 3.gün biraz iyileşiyor ve doğru annemlere bırakıyoruz.Gecesine ben de hastalanıyorum.Bu sene doğumgünümünde bu sefer ben hasta ve bitap bir haldeyim...

2012 çok hızlı başladı, 1 ayını devirdik bile...umarım çoook güzel bir sene olur...