Alper'ime hamileyken, keşke ben de yapabilsem dediğim ve ha bugün ha yarın derken tam 3 yıl sonra sevgili Delfina sayesinde gerçekleştirdiğim rüyama, Alper'in Dünyası'na hoşgeldiniz sevgili dostlarım...
Biricik ballı böreğim, canım oğluşumun dört gözle gelmesini beklediğimiz, sevinç gözyaşlarıyla onunla ilk karşılaştığımız bu güzel ve özel günden itibaren artık beraber olacağız.
3 yıl 1 gün önce...25 kg almış tombik bir anne sabırsızlıkla ertesi günü bekliyor, hem korkuyor (çünkü hiç ameliyat geçirmemiş) hem endişeleniyor (bana birşey olursa çocuğum ne yapar diye) vee hamile olduğunu öğrendiği günden sonra vakit buldukça duygularını paylaştığı günlüğüne içini döküyor...sabah 06:30 da Kadıköy Şifa Hastanesinde soluğu alıyorlar babası ile.. ameliyat öncesi ailesi ve sevgili dosları Sibel, Yusuf sayesinde gülmekten unutuyor stresini biraz (ama keşke kaptan dedecik de yanında olsaydı) derken...eşini kapı dışında bırakarak ameliyathaneye girişi ile birlikte heyecan ve stresten her gördüğü yüze gülerek ''günaydın'' diyor..ve masaya yatmış haldeyken soruyorlar, kız mı erkek mi? adı ne olacak..erkek...adı da Alpe...ve gözünü açıyor ağzından ilk çıkan ''bitti mi??''..Odaya geliş ve nur topu (3650 kg) pembe yanaklı, uslu mu uslu, tatlı mı tatlı bebişkosuyla gözyaşları içinde tanışması.Evet tam 3 yıl önce sabah 2 kişi girdiğimiz hastanden 3 günün sonunda 3 kişi olarak, ''aile'' olarak çıkışımızı ve yatağında mışıl mışıl ( babasının deyimi ile kaçarken donakalmış şekilde ) uyuyan bebişe eşimle baktığımızda ''bu bizim mi?'' diyerek gözlerimizin doluşu ve Allah'a şükredişimiz daha dün gibi...
Sevgiler....
