Şubat'la beraber çok ani olmasa da ani bir kararla, evlendiğimiz,oğlumuzun doğduğu, büyüdüğü evimizi değiştirme kararı aldık ve ağlaya ağlaya da olsa sevgili evimizi ve sevgili dostlarımızı geride bırakıp yeni evimize taşındık.
İşte ne olduysa ondan sonra oldu...Dirlik düzen bozuldu...
Yeni evimize taşındığımız gün Alper bizimkilerde kalmıştı.Ertesi gün babası almaya gitti ve kapıyı açtığımda çook özlediğim oğlum içeri girmek istemedi, zar zor eve soktuktan sonra öyle bir ağlamaya başladı ki ne yapacağımı şaşırdım.Gel odana bakalım diyerek odasına götürdüm...nafile...evimize gidelim, buradan gidelim....Alper ağlar, kuzeni Ege ağlar, ben gözlerim dolmuş şaşkın bir halde ortalıkta gezinen bir tip...
Babasının bebekliğinden beri Alper'de tanımlayamadığım bir şekilde yatıştırıcı, sakinleştirici etkisi olmuştur.Minicikken bile çok ağlayıp benim iyice telaşlandığım gecelerde eşimin kucağında mırıldayan Alper'i gene babası yatıştırmak zorunda kaldı.
Dedim ya dirlik düzen bozuldu diye, düzenli bir yardımcı bulamamam sebebi ile bana kalan tüm işler, Alper'in hayatın merkezi olmasını engelledi.Tabii bıdık intikamını bin türlü yaramazlık ve hain planlarla her seferinde ödetti.Kaç kere kumandalar tuvalete atıldı, bebekliğinden beri bir duvar çizmeyen oğlum duvarlarları yerleri çizmeye başladı, kaç kere, ''tamam özür dilerim, bir daha yapmayacağım'' sözleri verildiyse de nafile en ufak bir ilgisizlikte tekrar aynı hengame...
Ne yapacağımı şaşırdım, Şükran öğretmeni, okul hayatında bir değişiklik olmadığını ilettiğinde daha da çok şaşırdım.Direkt bana yapılan bir tepkiydi.Daha sonra Akademi'ye seminer için gelen bir psikoloğa durumu aktardığımda, çocukların yeni değişiklikler karşısında 6 hafta alışma süreleri olduğunu ve işleri bir kenara bırakarak eskisi gibi oğlumla vakit geçirmem halinde durumun düzeleceğini öğrendim.
Sevgili Zuzu sayesinde Şükran Hanım'ımız geldi, evimizin daha büyük olması Alper'e koşturacak daha geniş bir alan sağladığından, doktoru dahil her gördüğü kişiye ''biz daha büyük bir eve taşındık, çok güzellll'' demeye başladı.Ve ben de tatlı oğluma tekrar kavuştum :)
Bizim için bile kolay olmayan değişiklikler karşısında kim bilir minik yürekler ne hissediyor...
