Antalya'dan gelişimiz gece yarısını geçmişti,tam gitmeyelim diye düşünüyordum ki nasıl olduysa uyanmamız ve kahvaltımız derken geç de olsa yetiştik.
Alpella'yı apar topar suyun içindeki Sibel öğretmenin kucağına atıp çıkıyorum.Bizimki kafa sağ omuza bitişik (küs pozisyonunda)öğretmenin dediğini yapıyor ama gönülsüz,bırakıp kaçtım sanıyor besbelli.Derken bir ara beni camdan görünce nasıl da mutlu oluyor miniğim, bir açılıyor sormayın.Bize de eşimle oğlumuzun hünerlerini kah gülerek kah gözümüz dolarak seyretmek kalıyor.
